چرا موسیقی حرام است؟
پس از بیان برخی روایات و دیدگاه‌های دانشمندان درباره مضرات موسیقی به این نکته مهم قابل تامل است، که تمام دستورات دینی براساس یک سلسله مصالح و مفاسد پایه‌ریزی شده‌اند.
اگر اسلام امری را حلال و مجاز شمرده قطعاً مصالح و منافعی برای دنیا و آخرت انسان دارد و اگر امری حرام و ناپسند است یقیناً مضرات دنیایی و آخرتی در آن وجود دارد که از جمله این موارد موسیقی و غناء است.
علاوه بر آنچه که گفته شد؛ موسیقی غنایی انسان را به فساد و جامعه را به انحطاط و پستی سوق می‌دهد. غیرت و همیت و رگ دینی و ارزشی از انسان‌ها رخت بر می‌بندد، شخص منزوی شده و از اجتماع فاصله گرفته در واقع به گرداب غفلت پا می‌نهد، غفلت از خدا، پیغمبر(ص)، ائمه(ع)، قیامت، خانواده، تربیت فرزند، صله رحم، عبادات و ...
لذا پیامبر رحمت(ص)، وقتی به عنوان رسول و سفیر الهی برگزیده شد. از اولین اقدام‌های او برچیدن بساط این ابزار بود، او می‌فرمود؛ من مبعوث شده‌ام تا بت‌ها و ابزار آلات موسیقی و غنا را از بین ببرم، چرا که بت و موسیقی هر دو ابزارهایی هستند با جاذبه قوی، انسان‌ها را به وادی گمراهی و ضلالت می‌کشانند.
باید هزاران تاسف خورد بر اینکه در جامعه ما برخی مراسم جشن میلاد و جشن بعثت آن حضرت را با استفاده از ابزار آلات موسیقی و رقص‌های محلی و سنتی گرامی می‌دارند و آن شب‌ها و روزهای پاک و باصفا و معنوی را با چنین اعمالی آلوده می‌کنند. هر چند این نیز از نشانه‌های آخر الزمان است. چنانچه رسول خدا(ص) می‌فرمایند: از جمله نشانه‌های آخرالزمان این است که آلات لهو (موسیقی) نواخته می‌شود و یک نفر نیست که نهی از منکر کند و کسی جرئت بر نهی آن نمی‌نماید. مردم به غنا و آواز عشق می‌ورزند، رقص، طرب و غنا را حلال می‌دانند و آلات ساز و آواز ظاهر تار و تنبور زنی را نیکو شمارند و برای آموزش و برگزاری مجالس موسیقی مال‌ها خرج کنند.
زن‌های آوازه‌خوان و رقاصه آشکار شده، لهو و آلات موسیقی ظاهر شود و عابرین بر وی گذرند و احدی احدی را منع نکند.
